Dancing on the Edge

Dancing on the Edge richt zich op de artistieke uitwisseling met het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Het hoogtepunt van de activiteiten is het tweejaarlijkse Dancing on the Edge Festival. Er bestaan talloze (reis)restricties in het Midden-Oosten en Noord-Afrika, waardoor artiesten elkaar niet ontmoeten en elkaars werk niet zien. Dancing on the Edge heeft in Nederland opnieuw kunnen fungeren als vrijhaven voor artiesten. Hierdoor wordt contact tussen artiesten uit Arabische landen en Iran achter de schermen mogelijk.

Ezzedine Gannoun (Tunesië) is directeur van El Hamra Theatre in Tunis. Zijn theaterstukken bevatten vaak scherpe kritiek op de machthebbers. Met de groeiende macht van de Islamisten in de regering en de toenemende invloed van Salafisten in de Tunesische maatschappij, is het werk van Gannoun en zijn theatergroep ook in gevaar gekomen. Diverse acteurs zijn door groepen Salafisten aangevallen.

Leila Toubel (Tunesië) is een prominente Arabische toneelschrijver, actrice en directeur van een cultureel festival in Tunesië. Zij werkt al jaren samen met Ezzedine Gannoun en El Hamra Theatre. Toubel is een uitgesproken politiek activiste, die deelneemt in de strijd tegen de groeiende macht van de Islamisten in Tunesië. Daarnaast is zij een voorvechter van vrouwenemancipatie.

Hussein Khadour (Syrië) is een jonge choreograaf en danser. Net zoals alle artiesten in Syrië moet hij creaties die hij in het openbaar wil tonen, eerst voor een censuur tonen. Hierdoor staat zijn werk en vrijheid sterk onder druk.

Seyedeh Shima Mirhamidi en Pantea Panahiha zijn vrouwelijke toneelartiesten in Iran. Ook in Iran moeten alle voorstelling een censuur passeren. Omdat fysiek contact tussen mannen en vrouwen op het toneel niet is toegestaan is worden hun voorstellingen doorgaans verboden.

Aanvrager
Dancing on the Edge

Aanvraag
Dancing on the Edge heeft een aanvraag ingediend betreffende reis-, en verblijfskosten voor diverse artiesten van het festival in 2013.