Nelson Carrilho en Elke Uitentuis wonnen de Herman Divendal Award 2019 niet maar ontvingen wel ieder €2.500.

Uit het juryrapport:

Nelson Carrilho is een kritisch en veelzijdig beeldend kunstenaar. Als kind verhuisde hij van Curacao naar Nederland. In beide landen creëerde hij iconische sculpturen in de openbare ruimte. In Amsterdam kent iedereen Dragers van Verre in het Westerpark en Mama Baranka, ter nagedachtenis aan Kerwin Duinmeijer, in het Vondelpark. Op Curacao staat zijn naamloze, vier meter hoge figuur op de berg Arrarat. Nelson’s beelden ademen liefde uit voor de kracht en verbeelding van de migrerende mens, maar kunnen ook spotten met machthebbers en stilstaan bij de schoonheid van de natuur. Hij doorziet als geen ander wat beelden te vertellen hebben. Die kennis deelt hij met kinderen die zijn beelden bezoeken, scholieren in zijn atelier in hartje Jordaan, Amsterdammers die hij meeneemt langs de beelden in de stad. Altijd scherp, altijd met humor. Zoals een criticus ooit schreef: Nelson Carrilho verkent lachend de menselijke ziel.

Elke Uitentuis maakte naam als geëngageerde beeldend kunstenaar, maar wilde meer. Ze zag een kans om met de taal van de kunst ook echt een verschil te maken toen ze zich verbond aan We Are Here, de beweging van ongedocumenteerde migranten in Amsterdam die het als eersten aandurfden hun bestaan zichtbaar te maken. Elke draagt vanaf het begin bij aan die zichtbaarheid. Via de steunorganisatie Here to Support, via de We Are Here Academy, de theatervoorstelling Labyrinth, de bustour We Are Here And Have Been Here – en natuurlijk als een van de grondleggers van de Vluchtmaat, de eerste plek waar tientallen ongedocumenteerden een aantal jaren gegarandeerd kunnen blijven wonen. Met de bewoners maakte ze een muurschildering in de gezamenlijke woonkamer, verzorgde ze een kookboek en werkte mee aan het maandelijkse huiskamerrestaurant. Intussen werkt ze ook weer als zelfstandig kunstenaar en assisteert bij het Power of Art House in Amsterdam.