Mies Bouhuys
Mies Bouhuys (10 januari 1927 – 30 juni 2008) schreef gedichten, musicals, kinderboeken en kinderseries voor radio en televisie. Als activiste tegen onrecht werd zij bekend vanwege haar Steun aan de Dwaze Moeders in Argentinië en in het verlengde daarvan ‘de kwestie Zorreguita’.
‘Omdat het altijd zin heeft op te staan tegen zaken waarvan je denkt, dat mag niet, dat neem ik niet.’
Het leven en werk van Mies Bouhuys laten haar verontwaardiging zien over het onrecht in de wereld én haar grenzeloze nieuwsgierigheid.
Om uiting te geven aan haar betrokkenheid gebruikte ze haar talenten, daad- en woordenkracht. Net als haar vader, die in opstand kwam toen de joden uit hun dorp Weesp werden weggevoerd. Mies zou de gebeurtenissen uit haar jeugd nooit vergeten: ‘Die oorlogsjaren hebben me gemaakt tot wie ik ben en die betrokkenheid vond een vervolg in het leven met mijn man.’ Haar man, de dichter Ed. Hoornik, overleefde het concentratiekamp Dachau. Met hem leefde ze tot aan zijn dood in 1970. Na de dood van Ed. stortte Mies zich op een studie Spaans en raakte ze meer en meer betrokken bij Latijns-Amerikanen die in die tijd hun land moesten ontvluchten.
Decennia lang was Mies actief binnen organisaties voor mensenrechten en stelde ze onrecht aan de kaak. Ze nam plaats in het bestuur van het Verzetsmuseum dat ze hielp oprichten en in de Anne Frank Stichting. Binnen het Nationaal Comité 4 en 5 mei en de Anti-Apartheids Beweging (via Culture in Another South Africa, CASA) was ze jarenlang actief.
Mies zette zich in voor buitenlandse onderdrukte kunstenaars (de Nederlandse afdeling van de Association Internationale de Défense des Artistes, AIDA) en tientallen jaren was ze solidair met de strijd van de ‘Dwaze moeders’ (Steun Aan Argentijnse Moeders, SAAM), voor wie ze zowel in Nederland als in Argentinië in de bres sprong.
Daarnaast bleef ze altijd schrijven. Omdat het volgens haar om hetzelfde ging. ‘Voor mij is het één geheel. Het gaat allemaal om betrokkenheid.’
Haar besef van wat zich in Nederland en de rest van de wereld afspeelde, was groot: ‘Ik heb altijd beseft dat de wereld groter was. Heb ook altijd het verlangen gehad om eruit te barsten, de wereld in. Ik voel me nog steeds verwant met de dromen die ik vroeger had. Ik voel nog steeds dat ik dat zou willen.’
Mies Bouhuys overleed in juni 2008. In haar testament bepaalde zij dat haar nalatenschap via de door haar opgerichte Stichting In den Vreemde moet worden besteed aan kunstenaars, intellectuelen, journalisten, wetenschappers en actievoerders onder druk.
